۰۴ فروردین ۱۴۰۰
در دعای یازدهم از صحیفه سجادیه آمده که (نقل به مضمون) خدایا با ذکر خودت ما را از ذکر هر کس دیگری بازدار و ما را به شکر خودت مشغول کن بجای شکر کردن از دیگران. آیا این دعا تضادی با حدیث «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» نداره؟
اگر کسی، واسطهی رسیدن نعمت و لطف الهی را مستقل و مُنعم غایی بداند، در این امر شرک ورزیده است و اگر نعمت را از جانب حق تعالی بداند، و آن شخص را واسطهی این فیض و نعمت بداند، و به امر خدا و برای خدا از او تشکر نماید، همان شکر پروردگار عالم است.