به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان ) حجت الاسلام محمود ابوالقاسمی محقق و پژوهشگر علوم قرآن و حدیث گفت: پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در حدیثی فرمود: «من ۱۲ فرزند دارم که همگی آنان امامند و تفاوتشان با من در این است که آنان نبی نیستند، اما تمام آنچه درباره من گفته شده، درباره تمام فرزندانم نیز صادق است.»، با تمام اینها برخی شیعه نمایان (مدعیان تشیع) بین امامان تفکیک قائل میشدند که این بهمعنای تحریف کلام نبی و تخطی از سیرۀ رسول الله(صلی الله علیه واله) است، طوری که در طول تاریخ به افرادی برمیخوریم که به مدعیان شیعۀ سهامامی، چهارامامی، هفتامامی و… شهرت یافتند.
او افزود: میان مدعیان تشیع، عده ای هستند که می درخشند و به دستورات رسول الله(صلی الله علیه واله) پایبند ماندند؛ آنها همان شیعیان ۱۲امامیاند که به آنان «اثنیعشری» گفته میشود. این افراد که در تاریخ خوش درخشیدند، معتقدند هر کسی هر یک از ائمه(علیه السلام) را نپذیرد، بهمعنای عدم پذیرش نبوت رسول الله(صلی الله علیه واله) است.
ابوالقاسمی «پیروی از هوای نفس» را یکی از عوامل انحراف مدعیان تشیع در طول تاریخ دانست و گفت: این عامل مهم موجب عدم همراهی و هماهنگی آنان با امام(علیه السلام) شد. در زمان امام رضا(علیه السلام) آخرین نمونۀ انحراف مدعیان تشیع از سوی «واقفیه» صورت گرفت، طوری که آنان تولد دیرهنگام امام جواد(علیه السلام) را واسطه ای برای مطامع نفسانی خود قرار دادند و گوش شنوایی نسبت به کلام امام رضا(علیه السلام) نداشتند.
این پژوهشگر علوم قرآن و حدیث گفت: از زمان امام رضا(علیه السلام) دیگر چنین انحرافی وجود نداشت، کسی که امام رضا(علیه السلام) را قبول کرد، تا امام دوازدهم را پذیرفته است و اینچنین شیعیان هشتامامی، شیعیان ۱۲امامی شدند. این امر در پرتو نور امام رضا(علیه السلام) رخ داد که برخی شمسالشموس بودن امام(علیه السلام) را حاکی از این موضوع میدانند.
او گفت: اگر وجود مقدس تمام حضرات معصومین(علیه السلام) را شمس بدانیم، شمسالشموس، خورشیدی است که نور آن، ولایت و جایگاه معصومین(علیه السلام) را تبیین میکند و روشنایی میبخشد و خورشیدهای دیگر با این خورشید تجلی پیدا میکنند، بهعبارت دیگر، امام رضا(علیه السلام) بهعنوان شمسالشموس حضرات معصومین(علیه السلام) نورافشانی کردند و از زمان ایشان به بعد، شیعیان میزانی از درک، فهم و معرفت نسبت به امام زمان خود را بهدست آوردند و حداقلش این بود که امام خود را پذیرفتند و همین صرف پذیرش بهعنوان قدم نخست بسیار حائز اهمیت است، چراکه شیعه از معضل عدم پذیرش امام در زمان امام رضا(علیه السلام) نجات یافت.
منبع: برنا