برای تولید میلگرد و یا هر گونه محصول فولادی مانند نبشی، تیرآهن و یا حتی ناودانی ابتدا باید شمش فولادی تهیه شود. در واقع آهنهای تولید شده در کارخانهها پس از طی مراحل لازم به فولاد تبدیل شده و پس از آن اولین مرحله تهیه میلگرد که همان تولید شمش است، آغاز میشود. شمش که همان بلیت است با استفاده از ۲ روش تولید میشود که این دو
مرحله را در ادامه بررسی میکنیم: اطلاعات بیشتر و قیمت روز میلگرد
تهیه شمش با استفاده از قالب
در این روش از تهیه شمش ابتدا قالبهایی را در سایزهای دلخواه تهیه میکنند و در یک روال کاملاً از قبل تعیین شده قرار میدهند. سپس درون قالبهای آماده شده را از فولاد مذاب پر میکنند. این کار توسط وسیلهای مانند پاتیل انجام میشود. تمامی قالبها به همین صورت بارگیری شده و شمش تولیدی بعد از سرد شدن از قالب جدا خواهد شد.
تهیه شمش با استفاده از ریختهگری
برای انجام این روش که معمولاً بیشتر کاربرد دارد، ابتدا فولاد مذاب را در یک محفظهی تقسیمکننده میریزند که معمولاً دارای حداقل ۲ خروجی است. بعد از آنکه مذاب از این بخش خارج شود به یک محفظهی منجمدکننده خواهد رسید که در آن مذابها به دمای اولیهی فولاد میرسند. سپس فلزهای جامد شده به سمت پایین کشیده شده و در نهایت نیز طول و عرضشان یکسانسازی خواهد شد (برش داده میشوند).
حال که شمش فولادی آماده شده است باید به مرحله تولید میلگرد برسد که با توجه به استانداردهای هر کارخانه میتوان از چندین روش برای تولید آن استفاده کرد. ما در ادامه به ۴ روش تولید میلگرد با استفاده از شمش فولادی اشاره خواهیم کرد:
تولید میلگرد به روش نورد گرم
در این روش، شمش فولادی را باید در کورههای کاملاً مخصوص حرارت داد تا نرم شوند. این حرارت تا دمای ۱۱۰۰ درجه هم ممکن است پیش برود. بعد از انجام این عمل شمشهای نرم شده را وارد مسیر نورد میکنند که در این مسیر باید از غلتکهای حداکثر ۸ وجهی بگذرند تا در نهایت به سطح مقطع دایره برسند. بعد از طی این مراحل قطر شمش کم خواهد شد و به طول آن افزوده میشود. سپس شمشها را وارد قفسههای نورد میکنند که در آن خروجیهای دلخواهی تنظیم شده است که برای تعیین قطرهای میلگرد در نظر گرفته شده است. نهایتاً میلگردها وارد مرحله آجزنی خواهند شد.
تولید میلگرد به روش نورد سرد
تهیه میلگرد به روش نورد سرد تا انتهای عمل رافینگ که همان کم کردن از قطر و اضافه کردن آن به طول شمش است، کاملاً یکسان با روش نورد گرم است. اما بعد از انجام عمل رافینگ شمشها وارد یک مرحله از خنککاری میشوند و زمانی که شمش به خوبی سرد شد به مرحله نورد وارد میشود و سپس مجدداً مراحل تولید میلگرد به روش نورد گرم بر روی آن اجرا خواهد شد. البته ناگفته نماند که در این روش تعداد غلتکها بیشتر از روش نورد گرم است. همچنین ناگفته نماند که استفاده از این نوع میلگرد تولید شده، برای مناطقی که بیش از اندازه خطر رخ دادن زمینلرزه وجود دارد، امکانپذیر نخواهد بود.
تولید میلگرد به روش ترمکس
این روش از تولید میلگرد سریعتر و اقتصادیتر است اما نهایتاً میلگرد تولیدی، از استحکام پایینی برخوردار خواهد بود. در این روش میلگردی که با استفاده از نورد گرم تهیه میشود را وارد یک لوله میکنند تا با استفاده از آب و روغن خنک شود. در واقع عمل سردسازی در این روش کاملاً سطحی بوده به همین دلیل مرکز آن کماکان داغ میماند. بعد از این مرحله مجدداً میلگرد را خنکسازی کرده تا گرما از مرکز به سطح میلگرد منتقل شود تا شکلپذیری این محصول فولادی بهتر شود. از مزیتهای تولید میلگرد با استفاده از روش ترمکس امکان جوشپذیری مناسب آن خواهد بود.
تولید میلگرد به روش آلیاژسازی
این روش از تهیه میلگرد که به آن میکرو آلیاژی نیز گفته میشود تفاوت آنچنانی با روش نورد گرم ندارد اما در بخش تهیه فولاد تفاوتهایی وجود دارد. در واقع برای انجام این کار عناصری مانند تیتانیوم، وانادیوم و غیره به افزایش خاصیتهای فیزیکی و البته مکانیکی میلگرد میپردازند که میتوان هر کدام از آنها را برای فولاد سفارسسازی کرد. گفتنی است که میلگردهایی که با استفاده از این روش تهیه میشوند پس از پایان مراحل در هوا سرد شده تا خواص فیزیکیشان از سطح تا مرکز دقیقاً یکسان شود. بیشترین استفاده از این نوع میلگردهای تولیدی در مناطق مستعد رخ دادن زلزله است.