به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان ) دل نوشته از مینو پور سعید
نامه ای از دلتنگ ترین فرزندانتان …
این روزها دلم خون است ، نفس هایم به شماره اند و ضرب آهنگ قلبم ناموزون
مهربانترین مادران ، دلم می خواهد بنویسم از شما ، از دردانه ی پیامبر(صلی الله علیه وآله) ، جگر گوشه ی خدیجه ی کبری (سلام الله علیها)
بنویسم از شما ، که نغمه ی زیبای وجودتان آرامش بخش وجود مردترین مردان خدا ، علی(علیه السلام) بود …
راستش را بخواهید نمیدانم از کجا بنویسم ، از چه بنویسم مگر قلم یاری نوشتن صفاتِ شما رو می کند دختر برترین آدمیان؟ مگر می شود در چند خط زبان به توصیف مهرتان گشود؟ از ولایت مداری و ایمانتان بگویم یا از مادرانه هایتان؟ از بصیرت و علمتان بگویم یا از حیا و پاکدامنی تان؟ از کدامشان شروع به نوشتن کنم مهربانو ی تمام جهانیان؟
حضرت مادر ، عزیزترین ِ عزیزانِ خدا ، بانوی آب و آینه، همدمِ دم های پر درد علی (علیه السلام) ، روشنی ِ چشمِ نورانی ترینِ آدمیان به کدام نامتان توصیفتان کنم؟ از بخشش لباس عروسی تان بگویم یا نجوا و راز و نیاز و طلب آمرزش برای گناهان شیعیانتان؟….
مادر جان ، دعایمان کن ، دعایمان کن که حالمان خوب شود که دستان سردمان گرم شود …
که دلهایمان مطمئن و روشن به نور ایمان شود
دعایمان کن که یاد خدا روشنی بخش روز های تاریکمان شود …
اینجا به وقت زمین … هوای دلمان بارانی است …
دعایمان کن