تاریخ انتشار :

ق

سوره ق + ترجمه و متن و صوت

 جهت وسعت رزق و روزی سه بار رو به قبله بخواند اثری عجیب دارد

به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان )  سوره های قرآنق و نام دیگرش «باسقات» پنجاهمین سوره قرآن است که مکی  و ۴۵ آیه دارد.

گفته اند که در هیچ خانه ای هر روز تلاوت سوره «ق» نمی شود مگر آن که صاحب آن خانه همیشه با دولت و عزت و سعاددت و کرامت بوده باشد و از ذلت محفوظ می ماند.(۱)

 

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده: هر کس سوره «ق» را قرائت کند خداوند سختی ها و سکرات مرگ را بر وی آسان می کند(۲)

 

از امام باقر علیه السلام نیز روایت شده است: هر کس در نمازهای واجب و یا مستحب خود سوره «ق» را قرائت نماید خداوند در روزی او، وسعت ایجاد کرده و در روز قیامت کتاب اعمال او را به دست راستش داده و از او به آسانی حسابرسی می کند(۳)

 

آثار و برکات سوره

 

۱) بهبود بیماری صرع

از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است: اگر این سوره را بنویسند و بر کسی که دچار حمله صرع شده بیاویزند به هوش آید…(۴)

 

۲) زیاد شدن شیر در زن شیرده

 از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده: …اگر نوشته این سوره را به همراه زنی که شیرش کم است قرار دهند شیر او زیاد می شود.

هم چنین آمده که برای زیاد شدن شیر این سوره را در ظرفی بنویسند و پس از شستن آن، زن کم شیر از آن آب بنوشد.(۵)

 

۳) زیاد شدن روزی

 جهت وسعت رزق و روزی سه بار رو به قبله بخواند اثری عجیب دارد(۶)

 

۴)  رفع ترس و اضطراب

جهت برطرف شدن ترس و دلهره بنویسند و با آب باران بشویند و از آن آب بنوشند(۷)

 

ختومات مجرب

۱) برای دولت و گشایش کارها باید این آیه را ۳۵۰ مرتبه بخواند که از مجربات است(۸)

«قل ان الفضل بیدالله یؤتیه من یشاء و الله ذوالفضل العظیم»

 

۲) برای زیاد شدن روزی و عزیز شدن روزی ۱۵ مرتبه این آیه را بخواند.

«یا الله المحمود فی کل فعاله»(۹)


 


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ﴿۱﴾

قاف سوگند به قرآن باشکوه (۱)


بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ﴿۲﴾

[که آنان نگرویدند] بلکه از اینکه هشداردهنده‏ اى از خودشان برایشان آمد در شگفت‏ شدند و کافران گفتند این [محمد و حکایت معاد] چیزى عجیب است (۲)


أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ ﴿۳﴾

آیا چون مردیم و خاک شدیم [زنده مى ‏شویم] این بازگشتى بعید است (۳)


قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ ﴿۴﴾

قطعا دانسته‏ ایم که زمین [چه مقدار] از اجسادشان فرو مى ‏کاهد و پیش ما کتاب ضبطکننده‏ اى است (۴)


بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ ﴿۵﴾

[نه] بلکه حقیقت را وقتى برایشان آمد دروغ خواندند و آنها در کارى سردرگم [مانده]اند (۵)


أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ﴿۶﴾

مگر به آسمان بالاى سرشان ننگریسته‏ اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده‏ ایم و براى آن هیچ گونه شکافتگى نیست (۶)


وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ﴿۷﴾

و زمین را گستردیم و در آن لنگر[آسا کوه]ها فرو افکندیم و در آن از هر گونه جفت دل‏ انگیز رویانیدیم (۷)


تَبْصِرَهً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿۸﴾

[تا] براى هر بنده توبه‏ کارى بینش‏افزا و پندآموز باشد (۸)


وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ ﴿۹﴾

و از آسمان آبى پر برکت فرود آوردیم پس بدان [وسیله] باغها و دانه ‏هاى دروکردنى رویانیدیم (۹)


وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ ﴿۱۰﴾

و درختان تناور خرما که خوشه[هاى] روى هم چیده دارند (۱۰)


رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَهً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ ﴿۱۱﴾

[اینها همه] براى روزى بندگان [من] است و با آن [آب] سرزمین مرده‏ اى را زنده گردانیدیم رستاخیز [نیز] چنین است (۱۱)


کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿۱۲﴾

پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب رس و ثمود (۱۲)


وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿۱۳﴾

و عاد و فرعون و برادران لوط (۱۳)


وَأَصْحَابُ الْأَیْکَهِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ ﴿۱۴﴾

و بیشه‏ نشینان و قوم تبع به تکذیب پرداختند همگى فرستادگان [ما] را به دروغ گرفتند و [در نتیجه] تهدید [من] واجب آمد (۱۴)


أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿۱۵﴾

مگر از آفرینش نخستین [خود] به تنگ آمدیم [نه] بلکه آنها از خلق جدید در شبهه‏ اند (۱۵)


وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ ﴿۱۶﴾

و ما انسان را آفریده‏ ایم و مى‏ دانیم که نفس او چه وسوسه‏ اى به او مى ‏کند و ما از شاهرگ [او] به او نزدیکتریم (۱۶)


إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ ﴿۱۷﴾

آنگاه که دو [فرشته] دریافت‏ کننده از راست و از چپ مراقب نشسته‏ اند (۱۷)


مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ ﴿۱۸﴾

[آدمى] هیچ سخنى را به لفظ درنمى ‏آورد مگر اینکه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى ‏کند] (۱۸)


وَجَاءَتْ سَکْرَهُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ ﴿۱۹﴾

و سکرات مرگ به راستى در رسید این همان است که از آن مى‏ گریختى (۱۹)


وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ ﴿۲۰﴾

و در صور دمیده شود این است روز تهدید [من] (۲۰)


وَجَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ ﴿۲۱﴾

و هر کسى مى ‏آید [در حالى که] با او سوق‏دهنده و گواهى ‏دهنده‏ اى است (۲۱)


لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَهٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ﴿۲۲﴾

[به او مى‏ گویند] واقعا که از این [حال] سخت در غفلت بودى و[لى] ما پرده‏ ات را [از جلوى چشمانت] برداشتیم و دیده‏ ات امروز تیز است (۲۲)


وَقَالَ قَرِینُهُ هَذَا مَا لَدَیَّ عَتِیدٌ ﴿۲۳﴾

و [فرشته] همنشین او مى‏ گوید این است آنچه پیش من آماده است [و ثبت کرده‏ ام] (۲۳)


أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ ﴿۲۴﴾

[به آن دو فرشته خطاب مى ‏شود] هر کافر سرسختى را در جهنم فروافکنید (۲۴)


مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُرِیبٍ ﴿۲۵﴾

[هر] بازدارنده از خیرى [هر] متجاوز شکاکى (۲۵)


الَّذِی جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِیَاهُ فِی الْعَذَابِ الشَّدِیدِ ﴿۲۶﴾

که با خداوند خدایى دیگر قرار داد [اى دو فرشته] او را در عذاب شدید فرو افکنید (۲۶)


قَالَ قَرِینُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَیْتُهُ وَلَکِنْ کَانَ فِی ضَلَالٍ بَعِیدٍ ﴿۲۷﴾

[شیطان] همدمش مى‏ گوید پروردگار ما من او را به عصیان وانداشتم لیکن [خودش] در گمراهى دور و درازى بود (۲۷)


قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ ﴿۲۸﴾

[خدا] مى‏ فرماید در پیشگاه من با همدیگر مستیزید [که] از پیش به شما هشدار داده بودم (۲۸)


مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿۲۹﴾

پیش من حکم دگرگون نمى ‏شود و من [نسبت] به بندگانم بیدادگر نیستم (۲۹)


یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ ﴿۳۰﴾

آن روز که [ما] به دوزخ مى‏ گوییم آیا پر شدى و مى‏ گوید آیا باز هم هست (۳۰)


وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّهُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿۳۱﴾

و بهشت را براى پرهیزگاران نزدیک گردانند بى‏آنکه دور باشد (۳۱)


هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿۳۲﴾

[و به آنان گویند] این همان است که وعده یافته‏ اید [و] براى هر توبه‏ کار نگهبان [حدود خدا] خواهد بود (۳۲)


مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿۳۳﴾

آنکه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه‏ کار [باز] آید (۳۳)


ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿۳۴﴾

به سلامت [و شادکامى] در آن درآیید [که] این روز جاودانگى است (۳۴)


لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿۳۵﴾

هر چه بخواهند در آنجا دارند و پیش ما فزونتر [هم] هست (۳۵)


وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿۳۶﴾

و چه بسا نسلها که پیش از ایشان هلاک کردیم که [بس] نیرومندتر از اینان بودند و در شهرها پرسه زده بودند [اما سرانجام] مگر گریزگاهى بود (۳۶)


إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿۳۷﴾

قطعا در این [عقوبتها] براى هر صاحبدل و حق نیوشى که خود به گواهى ایستد عبرتى است (۳۷)


وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّهِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿۳۸﴾

و در حقیقت آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است در شش هنگام آفریدیم و احساس ماندگى نکردیم (۳۸)


فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿۳۹﴾

و بر آنچه مى‏ گویند صبر کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب به ستایش پروردگارت تسبیح گوى (۳۹)


وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿۴۰﴾

و پاره‏ اى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقیب و نافله] او را تسبیح گوى (۴۰)


وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿۴۱﴾

و روزى که منادى از جایى نزدیک ندا درمى‏ دهد به گوش باش (۴۱)


یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَهَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿۴۲﴾

روزى که فریاد [رستاخیز] را به حق مى ‏شنوند آن [روز] روز بیرون آمدن [از زمین] است (۴۲)


إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿۴۳﴾

ماییم که خود زندگى مى ‏بخشیم و به مرگ مى ‏رسانیم و برگشت به سوى ماست (۴۳)


یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿۴۴﴾

روزى که زمین به سرعت از [اجساد] آنان جدا و شکافته مى ‏شود این حشرى است که بر ما آسان خواهد بود (۴۴)


نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿۴۵﴾

ما به آنچه مى‏ گویند داناتریم و تو به زور وادارنده آنان نیستى پس به [وسیله] قرآن هر که را از تهدید [من] مى‏ ترسد پند ده (۴۵)


(۱) درمان با قرآن، ص ۱۰۲

(۲)مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۳

(۳)ثواب الاعمال، ص۱۱۵

(۴)تفسیرالبرهان، ج۵، ص۱۲۵

(۵) همان

(۶) درمان با قرآن، ص ۱۰۲

(۷) همان

(۸)همان

(۹) همان

منابع:«قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی ، درمان با قرآن، محمدرضا کریمی»

منبع: انهار

اشتراک گذاری :


آخرین اخبار