به گزارش رهیافته (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان)طی این سالها مجموعههای تلویزیونی کرهای نه تنها در خانه ایرانیان جا خوش کرده بلکه خواهناخواه روی فرهنگ و سبک زندگی هم اثر گذاشته است تا جایی که کلاسهای سجونگ یا همان کلاسهای رسمی آموزش زبان کرهای نسبت به کلاسهای خصوصی دیگر دارای اعتبار و جمعیت بیشتری شده است. حالا اگر فقط به فضای مجازی نیمنگاهی بیندازیم تاثیر فرهنگ و زبان کرهای را در میان نسل جوان بهتر مشاهده میکنیم؛ دختران نوجوانی که نه تنها عاشق بازیگران فیلمها و سریالهای کرهای شدهاند بلکه علایق مشترکشان موسیقی و ترانههای خوانندههای این کشور است. واضح است که وقتی روی پخش مکرر سریالهای کرهای در موضوعات مختلف، به صورت منطقی و متناوب تمرکز کنیم، تاثیرگذاری فرهنگی خود را بر مخاطب خواهناخواه خواهد گذاشت، زیرا به تدریج و غیرمستقیم عناصر فرهنگی بیگانه در جامعه تزریق میشود. در خبری آمده بود صداوسیما به دلیل ارزان بودن آثار کرهای آنها را بیشتر خریداری میکند و به صرفهتر است! چه کسی مسئول بررسی و مدیریت اثرگذاری فرهنگی این آثار وارداتی بر سبک زندگی مخاطبان ایرانی است؟! لباسهای عجیب و غریب و حتی مدل موههای کرهای که گاه بین نوجوانان باب شده در کدام اندیشکده مورد تحلیل واقع میشود؟!
حال سؤال این است در حالی که این روزها تجار بزرگ با واردات محصولات کرهای در کشور میلیاردر شدهاند، بدون تاثیر متقابل اسلامی و در حالی که سریالهای کرهای مکرراً در حال تزریق عناصر فرهنگی کره در کشورماست، چرا حتی یک بانی و پشتیبان برای فعالیتهای فرهنگی مانند همین موسسه رهیافتگان که از معدود پرچمداران تبلیغ به زبان کرهای است شکل نگرفته است؟! چرا جامعه باید در مقابل فرهنگ کرهای که متاثر از غرب است آسیبپذیر باشد؟! اگر عوامل پیج مذکور با زبان کرهای را به مثابه سربازی شجاعدل تعبیر کنیم باید بگوییم این سرباز بدون هیچ سلاح و تجهیزاتی به میدان نامتقارنی رفته و یک تنه در حال فعالیت است و در این بلبشوی فرهنگی برای کسی عاقبت کار این آتش به اختیار دلسوز مهم نیست. یکی از مسئولان این پیج میگوید: از جمله فالوورهای ما مرد جوان کرهای است که با خواندن قرآن مسلمان شده بود، اما چون هیچ مرکز شیعی برای هدایت او وجود نداشت براثر ناآگاهی و خلأ موجود، جذب مرکز وهابیون شده بود، اما پس از آشنایی با پیج کرهای با کنجکاوی با ما ارتباط گرفت و خواهان معرفی بیشتر اسلام به زبان کرهای است. به نظر میرسد حالا که نیروهای فرهنگی کره سوار بر امواج رسانهای خود به دنبال تاثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم فرهنگی هستند، ما هم نباید میدان را خالی بگذاریم و تنها گیرنده باشیم و باید با حمایت و تقویت فعالان فرهنگی دلسوز در این حوزه از این بستر ایجاد شده استفاده درست و مطلوب کنیم.