رهیافته

و بندگان (واقعی خدای) رحمان کسانی‌اند که بر (روی) زمین با آرامش و فروتنی راه می روند، و چون نادانان آنها را (به گفتار ناروا) طرف خطاب قرار دهند آنها سلام (سخنی مسالمت آمیز و دور از خشونت) گویند.

خداوند در این آیات از قرآن کریم صفات بندگان واقعی خود را بیان می‌کند و نشانه‌های آنها را اعلام می‌دارد: ۱- دوری از تکبر و متواضع بودن در مقابل دیگران. ۲- برخورد با حلم، آرامش و بزرگواری در مقابل جاهلان و نادانانی که با سخنان زشت و ناپسند خود موجب ناراحتی می‌شوند.

تاریخ موارد بسیاری از تواضع ائمه معصومین در مقابل دیگران و همچنین برخورد بزرگوارانه اهل بیت علیهم السلام در مقابل سوء ادب جاهلان را ثبت و نقل کرده است. به عنوان نمونه، داستانی را که از امام باقر علیه السلام که لقبشان «باقر» یعنی شکافنده است و به آن حضرت «باقرالعلوم» می‌گفتند، یعنی شکافنده دانش‌ها نقل می کنیم:

مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه «باقر» را تصحیف کرد به کلمه «بقر» یعنی گاو، به آن حضرت گفت: «انت بقر» یعنی تو گاوی. امام علیه السلام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی فرمود: «نه، من بقر نیستم، من باقرم».

مسیحی: تو پسر زنی هستی که آشپز بود.  امام: شغلش این بود، عار و ننگی محسوب نمی‌شود.   مسیحی: مادرت سیاه و بی‌شرم و بدزبان بود. امام: اگر این نسبت‌ها که به مادرم می‌دهی راست است خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد، و اگر دروغ است از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی.

مشاهده این همه حلم از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید و او را به سوی اسلام بکشاند. مرد مسیحی بعداً مسلمان شد. (۱) با دقت در پاسخ امام علیه السلام به مردم مسیحی می‌توان مقصود قرآن کریم از کلمه «قالو سلاما» را به خوبی دریافت. امید که با عمل به این آیه قرآنی از بندگان واقعی خداوند متعال باشیم.

۱٫ استاد مطهری، داستان راستان، ج۱، ص۴۸