تاریخ انتشار :

پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله)

معجزات و کرامت های پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در قرآن

قرآن کریم بااینکه خودبعنوان یکی ازبزرگترین معجزه های پیامبراسلام(صلی الله علیه واله)میباشد،درعین حال بیان کننده معجزات دیگری نیزنسبت به نبی مکرم اسلام میباشد

 به گزارش سایت رهیافته (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان) قرآن کریم با اینکه خود بعنوان یکی از بزرگترین معجزه های پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله) میباشد ، در عین حال بیان کننده ی معجزات دیگری نیز نسبت به نبی مکرم اسلام میباشد، که در ادامه مقاله به برخی از آنها اشاره می کنیم. البته قبل از اینکه معجزات و کرامتهای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را بیان کنیم، تعریفی اجمالی از معجزه را می نویسیم:

تعریف معجزه:

معجزه امر خارق العاده ای است که با اراده ی خداوند متعال از شخص مدعی نبوت ظاهر شود و نشانه ی صدق وی باشد.

هر یک از پیامبران با اذن الهی، معجزاتی را آورده اند که برای آنهاییکه ایمان نداشتند، منجر به ایمان آوردنشان می شد و آنهاییکه ایمانشان ضعیف بود، تقویت ایمانشان را در پی داشت. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز خود دارای معجزه ای بزرگ به نام قرآن کریم بود که تا قیام قیامت جاودانه خواهد بود. در قرآن کریم که مشهورترین معجزه ی پیامبر کرم صلی الله علیه و آله می باشد، به دیگر معجزات و کرامتهای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اشاره شده است.

در این مقاله بر آن هستیم تا به گوشه ای از این معجزات و کرامتهای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بپردازیم:

معجزه شقّ الثمر

آیات ۱ تا ۳ سوره قمر

«اِقْتَربَتِ السّاعَهُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ وَ اِنْ یرَوا آیهً یعْرِضُوا وَ یقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرُّ»

ترجمه: «نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه. و هر گاه نشانه‏ای ببینند روی بگردانند و گویند: سحری دایم است»

اولین معجزه ای که در این مقاله به آن اشاره می کنیم داستان شق ّ القمر و یا به عبارت دیگر دونیم شدن ماه می باشد. از تفاسیر مختلف به دست می آید که مشرکان مکه برای اینکه به ادعای نبوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ایمان بیاورند، درخواست آیت و نشانه ای کردند که ایشان نیز درخواست آنان را اجابت کرده و دستور به دونیم شدن ماه داد که این امر نیز اتفاق افتاد. منابع شیعه و سنی این قضیه را نیز تایید کرده اند.

اثبات داستان شق القمر براساس تفسیر المیزان:

مفسران شیعه و اهل سنت، نقل کرده‌اند زمانی که قریش در مکه از رسول اسلام(صلی الله علیه واله) معجزه می‌خواست، حضرت به ماه اشاره کرد و در همان زمان، ماه به دو نیم شد.

هـمـه اهل حدیث و مفسرین بر قبول آن احادیث اتفاق دارند، و کسى از ایشان مخالفت نکرده جز حسن، عطاء و بلخى که گفته اند: معناى این که فرمود: «انشق القمر» این است که به زودى در هنگام قیام قیامت قمر دو نیم مى شود، و اگر فرموده : دو نیم شده، از باب این است که بفهماند حتما واقع مى شود.

لیکن این معنا بسیار بى پایه است، و دلالت آیه بعدى که مى فرماید: « و ان یروا ایه یـعـرضـوا و یـقـولوا سـحـر مـسـتمر» آن را رد مى کند، براى این که سیاق آن آیه روشن تـریـن شـاهـد اسـت بـر ایـن کـه مـنـظـور از«آیـه » مـعـجـره بـه قـول مـطلق است، که شامل دو نیم کردن قمر هم مى شود، یعنى حتى اگر دو نیم شدن قمر را هـم بـبـینند مى گویند سحرى است پشت سر هم، و معلوم است که روز قیامت روز پرده پوشى نـیـسـت، روزى اسـت کـه هـمـه حـقـایـق ظـهـور مـى کـنـد، و در آن روز هـمـه در بـدر دنـبـال مـعـرفـت مى گردند، تا به آن پناهنده شوند، و معنا ندارد در چنین روزى هم بعد از دیـدن شـق القـمـر بـاز بـگـویند این سحرى است مستمر، پس هیچ چاره اى نیست جز این که بـگـویـیـم شـق القمر آیت و معجره اى بوده که واقع شده تا مردم را به سوى حق و صدق دلالت کند، و چنین چیزى را ممکن است انکار کنند و بگویند سحر است.

معراج

سوره اسراء آیه ۱

از شواهد و دلایل قطعی، استفاده می شود که حضرت محمّد صلی الله علیه وآله معراج داشته اند. معراج حضرت دو مرحله داشت: یکی سیر غیر عادی حضرت از مکّه به بیت المقدس و دیگری سیر از بیت مقدس به آسمان ها و ملکوت. قرآن کریم تنها به سیر پیامبر اکرم از مکّه به بیت المقدس تصریح دارد:

«سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الأَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ»

منزّه است آن [خدایی] که بنده اش را شبانگاهی از مسجدالحرام به سوی مسجدالاقصی که پیرامون آن را برکت داده ایم، سیر داد تا از نشانه های خود به او بنمایانیم که او همان شنوای بیناست.

داستان معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که از اول تا آخر بصورت جسمانی و در زمان اوایل نبوت ایشان اتفاق افتاده است، از دیگر نشانه های اثبات ادعای وی برای نبوت می باشد. این معراج جسمانی با اینکه برای پیامبران دیگر نیز اتفاق افتاده است و در قرآن نیز به آنها اشاره شده، بخاطر نوع  معراج و اتفاقات ویژه ای که افتاده، از جمله اینکه پیامبر تا آسمان هفتم رفته، نظیر نداشته است.

عده ای نسبت به داستان معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اشکال کرده اند و گفته اند که این معراج، معجزه نیست و کرامت می باشد.

در پاسخ به این اشکال باید گفت که در بحث معجزه ما با سه نوع از معجزه روبه رو هستیم و یا به عبارت دیگر معجزه در سه بازه زمانی رخ میدهد: یکی اینکه قبل از نبوت و دیگر اینکه در زمان ادعای نبوت و در هنگام تحدّی، و دیگری بعد از نبوت اتفاق می افتد. داستان معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز مربوط به بخش سوم می باشد که در اینجا می گوییم این داستان به دلایل زیر معجزه است:

یا از باب لطف و عنایت به مردم می باشد.

یا برای اشخاصی بوده که قبلا به معجزات آن حضرت آگاهی نداشته اند

یا برای فوایدی است که به شخص خود آنجناب بازگشت داشته است.

اثبات ادعای داستان معراج به بیان تفسیر المیزان:

اسراء همان حرکت شبانگاهى پیامبر(صلى الله علیه وآله)، از مسجد الحرام تا مسجد الاقصى است.

 این سفر، در یک شب، در بیدارى و با همین پیکر مادى، تحقّق یافت؛ نه در شب‏ها و روزهاى طولانى یا در عالم خواب و نه به صورت روحانى. آیات قرآنى و شواهد تاریخى، بر وقوع این سفر، دلالت آشکار دارند. در قرآن کریم آمده است: «سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»

تفصیل این رویداد، به وسیله شیعه و اهل سنت نقل شده است و کتاب‏هاى روایى و تاریخى فراوانى به آن پرداخته‏اند. البته جابه جایى در فضا و پیمودن مسافت‏هاى طولانى، در زمانى کوتاه، در زندگانى دیگر پیامبران نیز سابقه داشته است؛ چنان که درباره حضرت سلیمان(علیه السلام) چنین مى‏خوانیم: «وَ لِسُلَیْمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌوَ رَواحُها شَهْرٌ وَ…». «سبأ، آیه ۱۲». و باد را براى سلیمان [ رام کردیم ] صبحگاهان مسیر یک ماه را مى‏پیمود و عصر گاهان مسیر یک ماه را و…

افزون بر این، شواهد عینى و تجربى بسیارى وجود دارد که نشان مى‏دهد برخى از اولیاى الهى مسافت‏هاى طولانى را در زمانى کوتاه پیموده‏اند و به اصطلاح، «طى الارض» مى‏کردند. آن چه گفته شد، تنها درباره اسراء و حرکت شبانگاهى پیامبر(صلى الله علیه وآله)از مسجدالحرام به مسجدالاقصى است که خود مقدمه معراج به شمار مى‏آید. معراج از معجزات ویژه‏اى است که اسرار و لطایف عمیق‏ترى دارد و از نشانه‏هاى برترى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و شرافت وى بر تمام جهانیان است.

یاری دادن در برابر دشمنان با فرستادن فرشتگان و ایجاد رعب در دل کافران

آیات ۹ الی ۱۲ سوره انفال

« اذ تستغیثون ربکم فاستجاب لکم انى ممدکم بالف من الملئکه مردفین»

«و ما جعله الله الا بشرى و لتطمئن به قلوبکم و ما النصر الا من عند الله ان الله عزیز حکیم»

«اذ یغشیکم النعاس امنه منه و ینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به و یذهب عنکم رجز الشیطن و لیربط على قلوبکم و یثبت به الاقدام»

«اذ یوحى ربک الى الملئکه انى معکم فثبتوا الذین ءامنوا سالقى فى قلوب الذین کفروا الرعب فاضربوا فوق الاعناق و اضربوا منهم کل بنان »

آن هنگامى را که به پروردگارتان استغاثه مى کردید، و خداوند استغاثه تان را مستجاب کرد (و فرمود:) من شما را به هزار نفر از ملائکه هاى منظم شده کمک خواهم کرد.

و خداوند این وعده را نداد مگر براى اینکه بشارتى بر شما بوده و شما دلهایتان قوى و مطمئن شود، و هیچ یاریى جز از ناحیه خدا نیست که خدا مقتدرى است شایسته کار.

آن هنگام را که افکند بر شما خمار خواب را تا آرامشى باشد از ناحیه او، و او فرستاد بر شما از آسمان آب را تا با آن تطهیرتان داده و از شما چرک شیطان را ببرد، و دلهایتان را محکم ساخته و جا پایتان را سفت کند و در نتیجه قدمها را استوار سازد .

آن هنگام را که خداوند وحى کرد به ملائکه که من با شمایم پس استوار بدارید کسانى را که ایمان آوردند. بزودى در دلهاى آنان که کافر شدند ترس و وحشت مى افکنم ، پس شما بالاى گردنها را بزنید، و از ایشان هر سرانگشت را قطع کنید.

آیات ۱۲۳ تا ۱۲۵ سوره آل عمران

«و لقد نصرکم اللّه ببدر و انتم اذلّه فاتّقوا اللّه لعلّکم تشکرون»

«اذ تقول للمؤ منین الن یکفیکم ان یمدّکم ربّکم بثلاثه الاف من الملئکه منزلین»

« بلى ان تصبروا و تتّقوا و یاتوکم من فورهم هذا یمددکم ربّکم بخمسه الاف من الملائکه مسوّمین»

«و به حقیقت خداوند شما را در جنگ بدر یارى کرد و غلبه بر دشمن داد با آنکه شما از هر جهت در مقابل دشمن ضعیف بودید، پس راه خداپرستى و تقوا پیش گیرید باشد که شکر نعمتهاى او به جاى آورید.

(اى رسول ) بیاد آر آن هنگام را که به مؤ منین گفتى : آیا خداوند به شما مدد نفرمود که سه هزار فرشته به یارى شما فرستاد؟

بلى اگر شما صبر و مقاومت در جهاد پیشه کنید و پیوسته پرهیزکار باشید چون کافران بر سر شما شتابان و خشمگین بیایند خداوند براى حفظ و نصرت شما پنج هزار فرشته را با پرچمى که نشان مخصوص سپاه اسلام است به مدد شما مى فرستد ».

این آیات اشاره به یادآوری جریان جنگ بدر و اتفاقاتی که در آن افتاده، می باشد. مشرکان مکه برای اینکه بتوانند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اصحابش را شکست دهند به فکر حمله به مدینه افتادند. مسلمانان که تعدادشان کمتر بوده و از لحاظ تعداد و امکانات و تجهیزات با کمیّت مواجه بودند، به درگاه الهی استغاثه کرده و درخواست امداد الهی را کردند. خداوند نیز لطف خود را بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اصحابش جاری ساخت. روز موعود که فرا رسید، خداوند لشگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به همراه پنج هزار فرشته یاری نمود و تعداد آنها را در برابر کافران با اکثریت جلوه داد و از این طریق بر دل کافران رعب و وحشت انداخت که باعث شدآنان متحمل شکست سختی شوند. در آیات سوره آل عمران نیز به همین قضیه ی حمایت خداوند از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اشاره شده و آنها را به هنگام آمادگی برای جنگ احد یادآوری و متذکر می شود.

روایاتى درباره جنگ بدر و شاءن نزول آیات مربوطه

در مجمع البیان از ابن عباس نقل کرده که گفته است : در روز بدر بعد از آنکه هر دو لشکر روبرو شده و صف آرایى کردند و آماده جنگ شدند ابو جهل گفت : بار الها! هر کدام از ما دو فریق سزاوارتر به نصرتیم آن فریق را نصرت ده ، مسلمین هم استغاثه کردند و در نتیجه ملائکه فرود آمدند و آیه«اذ تستغیثون ربکم…» نازل شد.

صاحب مجمع البیان سپس اضافه کرده که : وقتى عصر شد، و رفته رفته تاریکى شب رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) و یارانش را فرا گرفت ، خداوند خواب را بر یاران او مسلط کرد، و همه به حالت چرت درآمدند، و چون زمینى که ایشان در آنجا اطراق کرده بودند ریگزار بود، و قدمهایشان مى لغزید (و از این ناحیه ناراحت بودند)، خداوند باران را برایشان نرم نرم نازل کرد تا زمین نمناک و سفت گردید، و قدمها استوار گشت ، و همین باران در ناحیه لشکرگاه قریش مانند دهانه مشگ مى ریخت ، علاوه بر این خداوند دلهاى کفار را پر از وحشت نمود، همچنانکه فرموده: «سالقى فى قلوب الذین کفروا الرعب»

روایتی دیگر

در تفسیر برهان از ابن شهراشوب روایت کرده که رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) در عریش فرمود: بار الها! اگر تو امروز این گروه (مسلمین ) را هلاک کنى بعد از این روز، دیگر پرستش نخواهى شد، در این موقع بود که آیه «اذ تستغیثون» نازل گردید، رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) بیرون آمد در حالى که مى فرمود: بزودى جمع مشرکین شکست خورده و پا به فرار مى گذارند، خداوند هم او را با پنج هزار ملک سواره کمک نمود و عدد ایشان را در چشم مشرکین بسیار وانمود کرد، و در عوض عدد مشرکین را در نظر مسلمین اندک جلوه داد، و این آیه نازل شد: «و هم بالعدوه القصوى»؛ آنان در دورترین نقطه مرتفع وادى و پشت ریگزارى وسیع قرار گرفته بودند و رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) در نقطه مرتفع نزدیک یک چاه قرار داشت.

منابع:

تفسیر المیزان

تفسیر نسیم

کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح یزدی

کتاب معراج پیامبر، نوشته علیرضا زکی زاده

منبع:payamemuhammad

اشتراک گذاری :


آخرین اخبار