تاریخ انتشار :

حضرت عیسی(علیه السلام) چه چیزی از خدا خواستند؟

حضرت عیسی(علیه السلام) ناگزیر با ادبی که خدای سبحان، به آن جناب ارزانی داشته بود سؤال اقتراحی آنان را به نحوی که بتوان به درگاه عزت و کبریائش برد، اصلاح نمود…

به گزارش رهیافته (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان)از جمله دعاهای انبیاء ، دعائی است که مسیح (علیه السلام ) راجع به مسئله مائده کرده است و قرآن آن را چنین نقل فرموده:

« إِذْ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَاعِیسىَ ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَن یُنزَّلَ عَلَیْنَا مَائدَهً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ » (۱)

 

درخواست حواریون
به گزارش شفقنا به نقل از اهل البیت علیهم السلام حواریون مسیح از آن جناب خواستند که مائده ای بر ایشان نازل شود.

از سیاق داستانی که قرآن کریم درباره این رویداد نقل کرده چنین استفاده می شود که درخواست نزول مائده از سوالات شاقه بر آن جناب بوده ، زیرا گفتاری که از آنان حکایت کرده که گفتند : ای عیسی آیا پروردگار تو می تواند مائده ای از آسمان بر ما نازل کند ؟!(۲)

اولا به ظاهرش مشتمل بوده بر پرسش از قدرت خدای سبحان و این پرسش با ادب عبودیت نمی سازد ، اگرچه مقصود در واقع پرسش از مصلحت بوده نه از اصل قدرت و لیکن رکیک بودن و زشتی تعبیر در جای خود محفوظ است ؛

و ثانیا متضمن اقتراح معجره جدیدی بوده و این نیز بی ادبی دیگری است ، برای اینکه معجزات باهره مسیح (علیه السلام ) از هر جهت بر آنان احاطه داشت و با آن همه معجزات حاجت به این معجزه دلبخواهی نبود ، وجودش بدون پدر ، تکلمش در گهواره ، مرده زنده کردنش ، خلقت مرغان ، شفای اکمه و ابرص ، اخبار از مغیبات و علمش به تورات و انجیل و حکمت همه معجره بود و برای کسی شک و تردید باقی نمی گذاشت ، پس اینکه حواریین با چنین معجزاتی از مسیح درخواست معجزه ای مخصوص به خود کنند بی شباهت به بازیچه گرفتن آیات خدا و بازی گرفتن خود آن جناب نیست ، از همین جهت مسیح (علیه السلام ) با جمله « اتَّقُواْ اللَّهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ » توبیخشان کرد ، لیکن از آنجائی که حواریین درباره تقاضای خود پافشاری کرده و آنرا با جملات زیر توجیه نمودند، او را مجبور به چنین درخواستی کردند:

« قَالُواْ نُرِیدُ أَن نَّأْکُلَ مِنهْا وَ تَطْمَئنّ قُلُوبُنَا وَ نَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَ نَکُونَ عَلَیْهَا مِنَ الشَّاهِدِینَ » (۳)

بیان مؤدبانه حضرت عیسی (علیه السلام)
حضرت عیسی(علیه السلام) ناگزیر با ادبی که خدای سبحان، به آن جناب ارزانی داشته بود سؤال اقتراحی آنان را به نحوی که بتوان به درگاه عزت و کبریائش برد، اصلاح نمود:
« قَالَ عِیسىَ ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَیْنَا مَائدَهً مِّنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لّأَِوَّلِنَا وَ ءَاخِرِنَا وَ ءَایَهً مِّنکَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَیرُ الرَّازِقِینَ »

عیسى بن مریم گفت: بار خدایا، اى پروردگار ما، براى ما مائده‏ اى از آسمان بفرست، تا ما را و آنان را که بعد از ما مى‏ آیند عیدى و نشانى از تو باشد، و ما را روزى ده که تو بهترین روزى ‏دهندگان هستى. (۴)

۱-اولا آن را به عنوان عیدی که اختصاص به او و امتش داشته باشد مطرح نمود ، چون درخواستی بود ابتکاری و بی نظیر در بین معجزات انبیاء (علیهم السلام ) چه معجزات انبیاء یا برای اتمام حجت بود و یا برای این بود که امت محتاج به نزول آن می شدند و امت مسیح دارای هیچ یک از این دو صفت نبودند.

۲-ثانیا سخنان طولانی حواریین را درباره فوائد نزول آن از قبیل اطمینان دلهایشان و علمشان به صدق گفتار مسیح و شهادتشان بر مائده همه را باجمله کوتاه «و آیه منک» خلاصه کرد

۳-ثالثا غرض خوردن را که آنها مقدم بر همه اغراض خود ذکر کرده بودند وی هم آنرا در آخر ذکر کرد ، و هم اینکه لباسی بر آن پوشانید که به ادب حضور موافق تر بود و آن این بود که گفت : (و ارزقنا) و در ذیلش گفت : « و انت خیر الرازقین » تا هم به وجهی تاکید سؤ ال باشد و هم به وجهی دیگر ثنای خدای تعالی .

۴-علاوه براین ، ادب دیگرش این بود که کلام خود را به ندای : « اللهم ربنا » آغاز نمود و حال آنکه سایر انبیاء ، دعای خود را تنها با کلمه : «رب » و یا « ربنا » افتتاح می کردند ، این زیادتی ندا در دعای مسیح علیه السلام برای رعایت ادب نسبت به موقف دشوارتر خود بود همانطور که در ابتدی بحث به آن اشاره شد.

پی نوشت:
۱. مائده /۱۱۲
۲. پیشین
۳.مائده /۱۱۳
۴. مائده /۱۱۴
منبع:
داستان های قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان ، حسین فعال عراقی، ص ۴۵۶-۴۵۸ .

 

اشتراک گذاری :


آخرین اخبار