به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان ) محمد جواد طاهری– امام عزیزم! امروز میخواهم از گذشته بگویم قریب به سی و اندی سال است که ما را تنها گذاشتی و از پیش ما رفتهای هر وقت دلم برایت تنگ میشود در برابر عکست روی طاقچه اتاق می نشینم و ساعتها برایت حرف میزنم و تو حرفهایم را گوش میکنی من این را از نگاه مهربان و نافذت می فهمم.
برایت از دوران فراغ میگویم یادم هست خیلی کوچک بودم وقتی خبر عروج ملکوتی است از رادیو پخش پدرومادرم گریه کردند و من نمیفهمیدم! لباس سیاه بر تن کردند و من نمیفهمیدم.
کوچه و خیابانها را با پرچمهای سیاه آذین بستند و شهر غبار غم و اندوه به خود گرفته بود و من نمیفهمیدم یادم میآید دبستان بودم و امتحانات پایان سال را داشتیم من درسم را خوب خوانده بودم ولی معلمان برای گرفته امتحان نیامدند آن روز بعضی از بچههای کلاس خوشحال شدند ولی من از اینکه نتوانستم امتحان بدهم ناراحت و باز هم آن زمان نفهیدم:
امام عزیز اما امروز که بزرگ شدهام و سکانداری نظام جمهوری اسلامی را در دستان جانشین یگانهات شاهدم خوب میفهمم که رهبری و ولایت فقیه به چه معناست و خوشحالم هر چند زمانه تو را درست درک نکردم ولی با وجود زعامت بینظیر و مقتدرانه امام خامنهای، وجودت را حس میکنم و امیدوارم که بتوانم در این دوره مطیع اوامر ایشان باشم.
نگاهی به جایگاه وصیتنامه امام خمینی(ره)
منشور حکمت
با گذشت چهارده قرن از ظهور اسلام، ابر مردی از سلاله پاک رسولالله در تاریخ انسانیت و قرن بیستم درخشید تا رستاخیز اسلامی را بار دیگر پس از قرنها رقم بزند و مانند جد بزرگوارش جهان را از لوث کفر و شرک و دنیاطلبی پاک کند و ارزشهای اسلامی را احیا نماید، از این رو به هنگام عروج ملکوتیاش می بایست وصیتنامهای چند جانبه با نگاهی جهانی به یادگار بگذارد تا زحماتش در کوران حوادث به فراموشی سپرده نشود و برای همیشه تاریخ چراغی فرا روی همه انسانها در سراسر کره خاکی باشد، چرا که امام خمینی انسان کاملی بود که هرگز نمیتوانیم و نباید به داخل مرزهای ایران اسلامی محدودش کنیم.