به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان)
دعای ندبه فراز چهارم :
وَعَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفاءَ بِهِ، فَقَبِلْتَهُمْ وَقَرَّبْتَهُمْ وَقَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکْرَ الْعَلِیَّ وَالثَّناءَ الْجَلِیَّ
“و تو هم می دانستی که به عهد خود وفا خواهند کرد ، پس آنان را مقبول و مقرّب درگاه خود قرار دادی و برای آن ها علو ذکر با بلندی نام و ثنای خاص و عام از پیش عطا کردی”
نعمت نبوت که به انبیا داده می شود نعمت بزرگ و بی زوالی است که بر اساس حکمت خاص الهی به انبیا داده می شود و آن عبارت است از توجه به شایستگی خاص که در انبیا دیده می شود …
برگرفته شده از کتاب “دعای ندبه، زندگی در فردایی نورانی “نوشته ی استاد اصغر طاهرزاده
خط از: مونا نیکزادفر