به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان) یادداشتی از عمر ابوسمره دانشجوی فلسطینی :
« نکبه» کلمه ای عربى و به معناى مصیبت است، اصطلاحى است که اشاره به جنگ رژیم صهیونیستی و فلسطین در سال ۱۹۴۸ دارد که سرانجام به تأسیس رژیم جعلی اسرائیل انجامید و بیش از هشتصد هزار فلسطینى آواره شدند. روزی که فلسطینیان علی رغم اینکه خاطره خوشی از آن ندارند، اما برای به فراموشی سپرده نشدن حقی که در این روز از آنها سلب شد، هر ساله در روز پانزدهم ماه مى، با برگزارى تظاهرات و تجمعات اعتراضى، از سالگرد این رویداد به عنوان سالگرد نکبت یاد مىکنند.
آواره گان فلسطینی و فرزندانشان چندین میلیون نفر بودند که در مناطقی چون اردن (۲ میلیون نفر)، لبنان (۴۲۷٬۰۵۷ هزار نفر)، سوریه (۴۷۷٬۷۰۰ هزار نفر) ، کرانه باختری (۷۸۸٬۱۰۸) و نوار غزه (۱٫۱ میلیون نفر) و همچنین زمینهای اشغال شده (یک چهارم میلیون نفر) تقسیم شدند. این جابجایی و پراکندگی مردم فلسطین با عنوان النکبه در عربی و به معنی فاجعه یا مصیب شناخته شد.
با وجود اینکه تعداد زیادی از کشورهای غربی وعربی همسو با اسرائیل هستنند وتلاشی زیادی کردند تا فلسطینیها پراکنده کنند وفلسطین از ذهنشون پاک کنند، ولی مردم فلسطین همه جای دنیا همیشه کل دنیا را یاد آوری میکردند که هیچوقت کشور خودش را وتحت هر شرایطی فراموش نخواهد کرد.
در پایان نمی توان گفت که اسرائیل تنها عامل این اتفاق است، توافقاتی بین بریتانیا و اسرائیل برای ایجاد کشوری برای یهودیان در سرزمین فلسطین وجود داشت. در سال ۱۹۴۸ میلادى مهاجرت یهودیان از خاورمیانه و کشورهای غربی به فلسطین تا دهه هفتاد قرن گذشته آغاز شد، و انگلیس و آمریکا بزرگترین حامیان این مهاجرت بودند، زیرا به یهودیان کمک کردند و اسلحه و تجهیزات را در اختیار آنها قرار دادند، تا بتوانند از خود در برابر فلسطینیها محافظت کنند.
ادامه دارد……