در کتابی از یکی از مؤلفان قرن یازدهم اهلسنت هندوستان، گزارشی در این زمینه وجود دارد که بعد از رحلت رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) از قیصر روم نوشتهای به مدینه آمد که یکی از مضامینش این بود: کدام سوره از سورههای قرآنى است که به عدد درهای دوزخ هفت آیه دارد، اما هفت حرف از حروف در وى نیست؟ که ما در انجیل خواندهایم؛ هرکس آن سوره را بخواند، هفت درِ جهنم بر وى بسته شود.
امیر المؤمنین علی( علیه السلام ) در جواب نوشت: «آن، سوره فاتحه است که آنرا سبع المثانى میخوانند و آن هفت حرف که در آن سوره نیست: «ثا»، «جیم»، «زاء»، «شین»، «ظا»، «خا» و «فا» باشد …».
وقتی قیصر روم این مطلب و مطالب دیگر درباره سوره فاتحه را خواند، حقیقت دین اسلام بر وى آشکار شد، ولی نمیتوانست به قوم خود اظهار کند؛ از اینرو در دل، اسلام را قبول نمود و اسیران مسلمان را آزاد کرد.[۱]
البته این گزارش با چنین تفصیلی را در کتب روایی و تاریخی تألیفشده قبل از این کتاب نیافتیم.
[۱]. حسینی کشفی(م ۱۰۶۰ق)، محمد صالح، مناقب مرتضوى، ص۲۶۰ – ۲۶۱، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
نقل دوم
خلیفه ی عباسی، دانشمندان را جمع کرد، و این مسأله را با آنها در میان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سؤال را از امام هادی علیهالسلام پرسیدند، آن حضرت در پاسخ فرمود: آن سوره، سوره ی «حمد» است، که این حروف هفتگانه در آن نیست.
پرسیدند: فلسفه ی نبودن این هفت حرف، در این سوره، چیست؟ فرمود: حرف «ث» اشاره به «ثبور» (هلاکت) و حرف «ج» اشاره به «جحیم» (نام یکی از درکات دوزخ) و حرف «خ» اشاره به «خبیث» (ناپاک) و حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذای بسیار تلخ دوزخ) و حرف «ش» اشاره به «شقاوت» (بدبختی) و حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاریکی) و حرف «ف» اشاره به آفت است.
خلیفه، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت، قیصر پس از دریافت نامه، بسیار خوشحال شد و به اسلام گروید و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت. [۱] .پی نوشت ها:
[۱] شرح شافیه ابیفراس، مطابق نقل منتخب التواریخ، ص ۷۹۵٫
منبع: نگاهی بر زندگی امام هادی؛ محمد محمدی اشتهاردی؛ نشر مطهر چاپ دوم بهار ۱۳۷۷٫