به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان ) مساله غذای حلال ، عنوان جا افتاده ایی است که در ممالک غیر اسلامی بر درب مغازه های مختلف خودنمایی می کنند. به برکت رشد و گسترش روز افزون مسلمانان در دنیا و به ویژه در غرب ، امروزه عموم غیر مسلمانان می دانند که مسلمین مقیدند تا غذای خود را با شرایطی خاص تناول کنند و بسیار اتفاق می افتد که از دوستان مسلمان خود در باره چرایی غذای حلال سوال می کنند. آنچه در ذیل آورده شده گرچه متناسب با تمام توقع پرسشگران غیر مسلمان نیست و اساسا درک برخی از نکاتش ممکن است مناسب بیان برای نااشنایان با فرهنگ درونی جوامع اسلامی نباشد
حلال” نشان رضایت الھی است و “حرام” نشان عدم رضایت او. پروردگار مھربان، گونه خوردن وآشامیدن ما را بر مبنای حلال تشریع نموده است. آنچه می خوریم باید پاک، بھداشتی و به دور از ناپاکی ھا باشد،مجموعه این بایدھا و نبایدھا، عنوان “غذای حلال” است که از حیث پاکی و سلامت حتی شماری از غیرمسلمانان راجذب خود نموده است.
آنچه مسلم است غذای پاک و حلال در روح و قلب انسان اثر نیکو و غذای حرام، اثر بدی میگذارد و مخصوصاً روح های لطیف و سبک با خوردن حتی یک لقمه غذای حلال یا حرام این اثر را به خوبی حس میکنند.
از مرحوم “کربلایی کاظم فراهانی” که خداوند به او عنایت فرموده بود و بدون اینکه سواد داشته باشد، تمام سی جزء قرآن را یکباره حفظ شده بود، نقل میکنند که :طلاب مدرسه فیضیه قم او را دعوت میکردند و از او سوالاتی در مورد قرآن میکردند و او همه سؤالات را جواب میداد.
گاهی هم بعضی او را به صرف ناهار دعوت می کردند و او می پذیرفت، ولی می دیدند گاهی بعد از خوردن غذا از آن محل خارج می شود و با داخل کردن انگشت در حلق خود سعی می کند غذاها را از شکم خود خارج کند. از او میپرسیدند چرا این کار را میکنی؟! می گفت: غذایی که خوردم حلال نبوده نور قلبم کم شده، دیگر نمیبینم.
اثر غذاهای حلال در سبکی و نور باطن و توجه به عبادات و نیز اثر غذاهای حرام در سنگینی و کدورت و کسالت در عبادات به خوبی مشهود است و لذا در روایات بسیاری بر کسب حلال و اجتناب از حرام تأکید و تحریص شده است که به گوشه ای از آن اشاره میکنیم:
رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در سه روایت چنین فرمودهاند: “عبادت هفتاد جزء است که بهترین جزء آن طلب روزی حلال است”.
“هر کس لقمه حلال بخورد، فرشتهای بالای سر او میایستد و برای او طلب مغفرت مینماید تا از خوردن دست بکشد”.
هر کس غذای حلال بخورد خداوند قلب او را تا چهل روز نورانی میگرداند. و امام صادق علیه السلام فرمودند: طلب رزق حلال را رها نکن زیرا روزی حلال انسان را در دینش کمک مینماید.
در مورد اجتناب از غذای حرام و کسب حرام هم روایات زیادی از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم وارد شده از آن جمله:
“هر کس از راه غیر حلال مالی بدست آورد، توشهاش به سوی آتش است”.
خدای تعالی میفرماید: “هر کس توجهی نکند که از چه راهی درهم و دینار به دست میآورد من هم توجهی نمیکنم که از چه دری او را داخل آتش کنم”.
“وقتی لقمه حرام در شکم کسی واقع شد، هر فرشتهای در آسمانها و زمین او را لعنت می کنند”.
“عبادت همراه با حرامخوری مانند ساختمان بر روی شن یا بر روی آب است”.
حکایت شده است که بایزید بسطامی چند سال عبادت بسیار کرد ولی طعم و لذتی از عبادتش احساس نمی کرد روزی نزد مادرش آمد و گفت : مدتی است عبادت می کنم ولی شیرینی عبادت را درک نمی کنم فکر کن ببین آیا موقعی که در رحم تو بوده ام یا بچه شیر خواربودام تو غذای حرامی نخورده ای ؟مادر با یزید مدتی دراز به این حرف فکر کرد و سپس گفت : فرزندم وقتی که تو در رحم من بودی روزی پشت بام رفتم ظرف غذایی را دیدم بدون اجازه صاحبش باندازه سر انگشتی از آن غذا خوردم بایزید گفت : معلوم شد علت چیست که من مزه عبادت را حس نمی کنم و رفت صاحب غذا را پیدا کرد و ازآن رضایت گرفت .
اگر از منظر دیگر به غذای حرام نگاه کنیم می بینیم بسیار در مورد آن سخت گیری شده است ودر روایات یک لقمه از غذای حرام را هم تحریم و ممنوع دانسته اند و پیامدهای نا خوش و آثار سوء تغذیه حرام را در همان یک لقمه موجود می دانند و شاید به همین خاطر در عرف مردم و در دین به جای تعبیر از تغذیه حرام از لقمه حرام استفاده زیادی شده است چون لقمه یعنی چیزی که در یک مرحله خورده می شود و کوچکترین واحد غذا می باشد.
در حدیث معروفی از حضرت پیامبر (صلی الله علیه واله)می آید :هر کسی لقمه ای از حرام بخورد تا چهل شب نماز او قبول نمی شود و تا چهل روز دعای او مستجاب نمی گردد و هر گوشتی که از حرام بروید آتش دوزخ برای آن سزاوارتر است و حتی یک لقمه نیز باعث روییدن گوشت می شود منظور از روییدن می تواند این باشد که حتی یک لقمه دارای همان آثار وعواقب شوم است .
برای شناسایی و شناخت تغذیه حرام یکی از بهترین ابزار صحبت و گفتگو پیرامون ویژگی ها و خصوصیات آن می باشد. همان طور که قبلاً بحث شد غذای حرام و یا مال و تصرفات نامشروع شاید از لحاظ فیزیکی و ظاهری با غذاهای پاک و طیب فرقی نداشته باشد اما اگر از منظر معصومین( علیهم السلام) یعنی کسانی که به حقیقت و ماهیت واقعی اشیاء و احکام آگاهی دارند به قضیه نگاه کنیم و تمام پیامدها و مضرات سوء آن را لحاظ نماییم ما هم با امیر مومنان حضرت علی (علیه السلام) هم کلام خواهیم شد که میفرمایند “بئس الطعام الحرام ” ،”بد خوراکی است خوراک حرام “و در جای دیگر می فرمایند : بزرگترین خطا و گناه ، به نا حق گرفتن مال مسلمان است .
امام کاظم (علیه السلام) می فرماید: حرام افزون نمی گردد و اگر افزون گردد برکت در آن نخواهد بود و اگر انفاق شود اجری ندارد و آنچه به جای بگذارد توشه اوست بسوی آتش.
همان طور که در این حدیث اشاره شده است غذا و تصرف حرام برکت و نما ندارد ورشد و فلاحی برای انسان به بار نمی آورد ومی توان اشاره کرد که امروزه آنچه زندگی را برای ما تنگ می کند و بی برکتی در مال و سختی و مشقت را در پی می آورد ناشی از احتمالا تصرفات حرام است. درگوشه و کنار جامعه شما افرادی را سراغ دارید که درآمد بسیار خوبی دارند و خرجشان با دخل شان سازگار می باشد اما در آخر از نظر اقتصادی همیشه شکایت دارند و می نالند می توان گفت که اینها مال بی برکتی دارند .
از مجموعه این احادیث روشن میشود که انسان باید در کسب خود دقت کند تا حلال باشد و در نتیجه غذایی که میخورد حلال باشد تا اثرات آن در قلب و روح او، نورانیت و لطافت باشد و عباداتش مقبول درگاه حضرت حق واقع گردد.
منبع: عصر ایمان
احساس نمی کنید کاملا سطحی یه حدیث رو معنی و تفسیر کردید!
واقعا متوجه نشدید منظور پیامبر از حلال خوردن منظور ارتزاق از راه حلال هست نه ذبح حلال!
جالبه که حتی اشاره ای هم به اون تفسیر که کاملا عقلانی به نظر میرسه هم نکردید و صرفا مطلب رو بر مبنای برداشت سطحی تون بسط دادید و چندین پاراگراف هم داستان نوشتید