تاریخ انتشار :

شیعیان کنیا

خوجه ها بزرگ ترین تشکیلات شیعیان کنیا

اکثریت شیعیان کنیا را “عرب تبارها”، “خوجه های هندی تبار” و “شیعیان بومی” تشکیل می دهند. این شیعیان، با توجه به تفاوت قومی و نژادی خود، تشکیلات متفاوت و مجزایی دارند.

 

به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان )،خوجه ها بزرگ ترین تشکیلات شیعیان کنیا متعلق به خوجه های اثنی عشری هندی تبار هستند که به شبکه جهانی خوجه ها مرتبط هستند و از سوی مرکزیت خود در لندن رهبری می شوند ؛ اگرچه آنان نیز همانند تمامی مسلمانان جهان، پس از انقلاب اسلامی تحت تأثیر رهبر و مرجع بزرگ جهان اسلام امام خمینی (ره) قرار دارند.

۲٫ شیعیان بومی شیعیان بومی دارای تشکیلات مهمی در مرکز و غرب کنیا به نام کمیته مهدی مسلم هستند که مقر آن در منطقه «پاکرود» در “نایروبی” پایتخت و شعاع فعالیت آن به استان های دیگر از جمله “مرو”، “نیری”، “کیسومو” و “ناکورو” هم می رسد. و همچنین مؤسسه مجلس القائم در شهر ناکورو که شهرهای اطراف غرب کنیا را تحت پوشش فعالیت های خود قرار می دهد.

۳٫ شیعیان عرب تبار شیعیان عرب تبار در شهرهای “مومباسا”، “مالیندی” و “لامو” دارای تشکیلاتی هستند که قوی ترین آنها جمعیت شباب اهل البیت در “لامو” است که بسیار با انگیزه و فعال عمل می کنند و از سوی شیعیان کویتی و گروه بهمن حمایت می شود. اتحادیه شیعیان کنیا (سیمکو) در دو سال اخیر از سوی «حجت الاسلام والمسلمین سید مرتضی مرتضی الحسینی» عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(علیه السلام) و رییس مدرسه رسول اکرم (صلی الله علیه واله) تلاش هایی برای ارتباط و انسجام و اتحاد بین گروه های مختلف شیعه، سمینارهایی در شهر نایروبی برگزار شد که منجر به تأسیس اتحادیه شیعیان کنیا به نام سیمکو گردید. این اتحادیه تأکید زیادی به اتحاد میان خوجه ها ، شیعیان بومی و شیعیان عرب تبار دارد. هدایت شیعیان کنیا شیعیان پیش از انقلاب اسلامی ایران، از افرادی متفاوت که مهم ترین آن «شیخ اسحاق» پاکستانی بود، تبعیت می کردند اما پس از فوت او حوزه علمیه وی نیز تعطیل شد. (البته اخیراً اقداماتی از سوی «حضرت آیت الله وحید خراسانی» در احیاء این حوزه علمیه صورت گرفته است).

اما پس از انقلاب اسلامی، آقایان مرتضی مرتضی اهل لبنان و نیز «شیخ عبداللهی ناصر» عالم کنیایی، رهبری فکری و عملی شیعیان را بر عهده گرفته اند ؛ اگر چه کویتی ها نیز با ساخت اماکن و مسجد سعی بر انتقال رهبری کویت به شهرهای ساحلی کنیا داشتند. مساجد شیعیان شیعیان کنیا کمتر از ۲۰ مسجد و نمازخانه در کنیا دارند که مهم ترین و عمومی ترین آنها “مسجد جعفری”، “مسجد پاکرو”، “مسجد الرسول (صلی الله علیه واله)” در شهر نایروبی و همچنین “مسجد کویتی ها” و ۲ مسجد خوجه ها در مومباسا، “مسجد امام علی (علیه السلام)” و “مسجد شباب” در لامو، “مسجد ماونی” در مالیندی و “مسجد رواندا” در حومه کیسومو است.

مدارس شیعیان بیشتر مدارس شیعیان در کنیا به خوجه های اثنی عشری هندی تبار است که در شهرهای مختلف بنا به جمعیت خود به احداث مراکز آموزشی پرداختند از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱٫ “آکادمی جعفری کلاب” که در نایروبی ساخته شده است و از سطح ابتدایی تا دبیرستان و به طور مختلط مسیحی و مسلمان آموزش می دهند.

۲٫ “مدرسه رسول اکرم (صلی الله علیه واله)” که تقریباً در خارج از شهر نایروبی دایر شده و بیش از ۳۵۰ دانش آموز دارد.

۳٫ “مدرسه رسول اکرم (صلی الله علیه واله)” که در شهر ناکورو دایر است و توسط خوجه و تشکیلات “بلال مسلم میشن” اداره می شود.

۴٫ “مدرسه رسول اکرم (صلی الله علیه واله)” مخصوص دختران نایروبی که در منطقه پاکرود احداث شده است.

۵٫ “مدرسه امیرالمؤمنین(علیه السلام)” مومباسا، که در ۱۵ کیلومتری خارج از شهر مومباسا دایر شده و بیش از ۲۵۰ دانش آموز دارد. این مدرسه موقوفه یکی از تجار عرب تبار به نام «جان محمد» بوده که پس از فوت وی مدرسه با مشکلات فراوانی روبه روست که بسیار نگران کننده است. مشکلات شیعیان کنیا

۱٫ عدم برخورداری از رهبری قاطع و فراگیر جهت ایجاد وحدت بین فرق و نژادهای مختلف شیعیان

۲٫ نداشتن مرجع مطئمن مالی جهت پشتیبانی شیعیان بومی و احداث مسجد، کتابخانه و…

۳٫ عدم پشتیبانی از مبلغان تحصیل کرده از جمله فارغ التحصیلان از ایران با توجه به تبلیغات سوء وهابیت و مسیحیان و عدم وجود اطلاعات کافی برای اثبات حقانیت شیعه در بین مردم جامعه و همچنین عدم وجود سلسله ای از فعالیت های فکری و عملی هم اکنون فاصله ای در جامعه شیعیان بویژه مردم بومی ایجاد شده، و اکثراً از منابعی که شیخ عبداللهی در دهه گذشته منتشر کرده، استفاده می کنند. هم اکنون در تشکیلات فعلی شیعیان بومی که در جامعه کنیا اکثریت را دارند، فعالیت های انتشاراتی مانند ترجمه “دعای کمیل” توسط «سید عقیل»، ترجمه کتاب های “داستان راستان” و “امام مهدی(عجل الله تعالی) از دیدگاه حدیث ثقلین” توسط «گروه المنتظر» انجام شده است. اما به نظر می رسد به منظور تقویت این راه و مقابله با تبلیغات سوء علیه آنان و همچنین تربیت نیروهای جدید و رشد فکری برای خودکفایی این جامعه باید اقدامات اساسی صورت گیرد.

راه کارها برای رسیدن به این اهداف، می توان از راه های زیر ایجاد کرد: تأسیس یک رادیو و اداره آن توسط اتحادیه شیعیان «سیمکو» که مورد قبول همه طوائف شیعیان کنیاست. انتشار مجله سواحیلی زبان جهت ایجاد پیوند بین مسلمانان شرق و مرکز آفریقا. ساخت مسجد برای شیعیان بویژه در نایروبی و استان “ریفت والی”. راه اندازی مؤسسه انتشاراتی جهت ترجمه کتب و دعاها به عنوان پایگاه انتقال معلومات برای شیعیان کنیا در نایروبی. حمایت حوزه های علمیه از مبلغان تعلیم دیده. تأسیس مدرسه و اداره آن توسط شیعیان بومی المهدی یا مجلس القائم ناکورو و…

منبع: حوزه نیوز

اشتراک گذاری :


آخرین اخبار