به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان )،بحرین یکی از مهمترین کشورهای منطقهی خاورمیانه است که عمدهی ساکنان آن از شیعیان به شمار میآیند. از مهمترین نکات قابل توجه در این کشور، وجود حکومتی سنی با وجود داشتن بیشترین میزان جمعیتی شیعه است. شیعیان بحرین که برخی از آنها اصالتا ایرانی به شمار میآیند، از دیرباز عمدهی جمعیت این کشور را به خود اختصاص دادهاند، اما کمترین سهم و مشارکت سیاسی را در مناصب بالای حکومتی در اختیار دارند.
بحرین سرزمینی است که ازسالیان دور و قبل از میلاد، مهد تمدن بوده است و ریشه در تمدنهای باستان دارد. افزون بر آن یکی از اصیلترین و مهمترین مراکز شیعی از زمان درخشش اسلام محسوب میشود.
بحرین، یکی از کشورهای همسایه جمهوری اسلامی ایران درمنطقه حساس خلیج فارس است و جدای از آن، سالها جزو قلمرو خاک ایران بوده است.
بحرین با جمعیت حد اکثر شیعی در رتبه سوم از کشورهای شیعی جهان به لحاظ درصد جمعیت میباشد.
برای شیعیان، شناخت کشورها و جمعیتهای شیعی در جهان از اهمیت بالائی برخوردار است، چرا که در سایه یک شناخت کامل از وضعیت یکدیگر، با نقاط قوت و ضعف، مشکلات و موانع و… یکدیگر آشنا شده، با تکیه بر اصول و مبانی و اعتقادات واحد، میتوانند جایگاه سیاسی، اجتماعی، مذهبی و…خود را در جهان تحکیم و قوام بخشیده و به صورت یکپارچه در مقابل دشمن واحد که استکبار، استعمار و وهابیت است، ایستادگی کنند تا چپاولگران هرگز اندیشه تجاوز، احاطه و تسلط بر آنان را در سر نپرورند.
۱ـ وجه تسمیه بحرین
راجع به اینکه کلمه «بحرین» ازکجا گرفته شده و به چه معناست نظریات گوناگونی ابراز گردیده است. برخی وجه تسمیه آن را مربوط به واقع شدن این ناحیه در میانه دو رود «محلّم» و «عین الجریب» در شمال و جنوب دانستهاند که البته امروز از آنها اثری نیست. بعضی دیگر وجه تسمیه بحرین را وضع طبیعی و بارندگی دانستهاند و معتقدند که این سرزمین حدفاصل دریای شور خلیج فارس و آب شیرین بارانی است که در برخی نواحی این کشور جمع میشود.
عدهای دیگر گفتهاند که حدود جنوبی این سرزمین، در وقت نامگذاری، تا سواحل دریای عمان و حضرموت امتداد داشته و این زبانۀ خاکی که میان دو دریای خلیج فارس ودریای عمان قرارداشته ، به دو دریا منسوب و از این رو به بحران یا بحرین موسوم شده است.
برخی دیگرازمحققان بر این باور هستند که بحران یا بحرین است تثنیه برای «بحر» نیست، بلکه اسم منسوب به بحر است . ازاین رو، «ان» پسوند نسبت است نه تثنیه که درزبانهای فارسی، عربی و سریانی رواج دارد. بنابراین، لفظ بحران به معنای بحری و دریایی است.
۲ـ سابقه تاریخی
بحرین سابقهای طولانی در تمدن بشر دارد که به هزاره چهارم پیش از میلاد میرسد. بحرین تاریخی که سابقاً «اوال» نامیده می شده، سرزمین پهناوری بوده که در کناره غربی خلیج فارس از کویت تا بصره، شبه جزیره قطر، یمامه و عمان و قسمتهای غربی عربستان را دربرگرفته است. اما بحرین کنونی، بسیار کوچکتراست و شامل ۳۵ مجمع الجزائراست.
بحرین به اسامی دیگری نیز شناخته شده است. ازجمله: ارض الحیاه، ارض الخضراء، عروس خلیج فارس، مروارید خلیج فارس و … .
۳ـ موقعیت جغرافیائی و آب وهوا
بحرین باوسعت ۲۵/۶۹۵ کیلومتر مربع، کم وسعتترین کشور اسلامی پس از« مالدیو» است و پایتخت آن منامه است. بحرین با هیچ کشوری مرز خاکی ندارد و دور تا دور آن را آب فراگرفته است. ازجنوب و غرب با عربستان سعودی، ازشرق و جنوب شرقی با قطر و از شمال با ایران همسایه است. البته تنها راه خشکی این کشور با جهان خارج، پلی است که در چند ساله اخیر بین بحرین و عربستان روی آبهای نیلگون خلیج فارس کشیده شده و این دو کشور را به هم متصل کرده است. بحرین عمدتاً سرزمینی بیابانی و شوره زار است که غالباً هموار و خالی از کوهستان می باشد و از نظر طبیعی، به سه بخش متمایز تقسیم میشود:
۱- بخش حاصلخیز شمالی که دارای موقعیتی مناسب برای کشاورزی است.
۲- بخش مرکزی، که صحرای خشک وکویری است.
۳- بخش جنوبی، که صحرایی شنی وماسهای است.
۱-۳٫ آب و هوا
ازآنجا که این کشور به صورت جزیره است تا حدودی دارای آب و هوای مرطوب است، ولی به سبب نزدیکی با منطقه حارّه دارای تابستانهای گرم و مرطوب و زمستانهای نسبتاً معتدل است. در بحرین تنها دو فصل وجود دارد: فصل گرما و فصل معتدل. میزان بارش باران نیز اندک است.
۲-۳٫ مراکز مهم
مهمترین جزایر بحرین عبارتاند از: محرق، ستره، بنی صالح، جده، ام نعسان، حوار و ام سوبان.
مهمترین بنادر بحرین عبارتاند از: منامه، محرق، ستره، مصفا و سلمان.
مهمترین شهرهای بحرین نیز عبارتاند از: منامه (پایتخت) محرق، جده و الرفاع. الرفاع از دو قسمت تشکیل شده است: بخش شرقی و بخش غربی که بخش غربی محل سکنی و زندگی شیوخ و خاندان حکومتی است. ستره یکی دیگر از شهرهای مهم است. بزرگترین پالایشگاه نفت بحرین، مخازن نفت و همچنین کارخانههای تولید برق و دستگاه آب شیرینکن در آن قرار دارد. شهر بنی صالح، مرکز صادرات نفت بحرین است.
۳-۳٫ محل سکونت شیعیان
شیعیان از نظر محل سکونت در این کشور مورد تبعیض قرار گرفتهاند این درحالی است که ۷۵% مردم این کشور شیعه هستند. اکثر شیعیان در روستاهای فقیر اطراف منامه زندگی میکنند و حق سکونت در منطقه مسکونی و وسیع «الرفاع» را ندارند، چرا که غربِ آن همانگونه که گفته شد محل سکونت خانواده حاکم و شرق آن محل سکونت سنیهاست. شیعیان نه حق سکونت در این منطقه را دارند و نه میتوانند زمینی را مالک شوند.
۴ـ جغرافیای انسانی
شاخصهای موجود در جغرافیای انسانی بحرین عبارتاند از:
۱-۴٫ جمعیت
جمعیت بحرین طبق آمار سال ۲۰۰۹ میلادی حدود ۷۰۸۰۰۰ نفر است که ۸۳% کل جمعیت بحرین شهرنشین و۱۷% روستایی میباشند.۸۱% الی ۹۸% جمعیت آن مسلمان هستند که ۷۵% آن شیعه میباشد. بحرین به لحاظ درصدی در رتبه سوم کشورهای شیعهنشین محسوب میشود که حدوداً جمعیت شیعیان آن ۵۲۰۰۰۰نفر میباشند.
البته حکومت بحرین به شیوههای گوناگونی از افزایش جمعیت شیعیان جلوگیری میکند که نمونهی آن اعطای تابعیت به اعراب غیر بحرینی سنی است. میزان رشد جمعیت در بحرین طبق آمارسال ۲۰۰۰ میلادی ۷۸/۱ % است و عمر متوسط افراد ۹۸/۷۲ سال تخمین زده شده است.
جامعه بحرین، جامعه جوانی است آمارها نشان می دهد که ۶۵% از جمعیت بحرین را افراد کمتر از۲۰ سال تشکیل میدهند. بیش از نیمی از جمعیت این کشور در دو شهر منامه (پایتخت) و محرق متمرکز هستند.
اماکن مقدس
اماکن مقدس بحرین عمدتا همان مساجد و حسینیههای آن هستند از کهنترین مساجد تاریخی موجود در بحرین «مسجد الخمیس» یا مسجد سوق الخمیس، درجنوب غربی دماغه «رمان» در منامه است که از آثار دوره اسلامی است که چون در منطقه سوق الخمیس (پنج شنبه بازار) واقع شده به این اسم معروف شده است.
پس از آن، مسجد «جامع الرافعیه» در «بلاد قدیم» است در این مسجد یک کتیبه عربی با خط کوفی وجود دارد که نامهای «محمد و علی و فاطمه، حسن وحسین» روی آن دیده میشود.
مسجد «صفویه» در محله «بلاد قدیم» بین منامه و بدیع است که مربوط به دوران شاهان صفویه است.
از دیگر مساجد معروف در بحرین می توان مسجد مومن، خواجه، مسجد جد حفص، سماهیج ستره و غالی را نام برد. حدود چهل حسینیه در شهر منامه از آن شیعیان وجود دارد که معروفترین آنها عبارت است از مدن ، بن سلوم صفانیر، سماهیک، بن رجب، راس الرمان، نعیم، زبن، احسایتین.
همچنین افزون بر مساجد و حسینیهها، مزار شخصیتهای دینی و دانشمندان نیز از جمله اماکن مقدس این کشور به شمار میآیند. یکی از معروفترین مزارهای بحرین، قبر صعصعه بن صوحان از اصحاب امام علی علیهالسلام است که در روستای «عسکر» و نزدیک منامه قرار دارد و زیارتگاه مردم بحرین است.
مزار ابن میثم بحرانی از علمای بزرگ شیعه در منطقه «ام الحصم» نیز زیارتگاه بسیار مفصلی است که در کنار آن یک مسجد جامع هم وجود دارد.
قبر شیخ حسین ابن عبدالصمد، پدر شیخ بهایی در قبرستانی نزدیک منطقه سوق الخمیس است وی که سالها شیخ الاسلام قزوین و هرات بود، در سالهای پایانی عمر خود به بحرین رفت و در آنجا مشغول به تدریس و تألیف شد و در همان جا درگذشت.
مزار سید هاشم بحرانی توبلی، صاحب تفسیرالبرهان نیز در زادگاه و روستای خود وی یکی از بزرگترین زیارتگاهها در بحرین به شمار میآید.
همچنین مزار شیخ حسین عصفوره در روستای شاخوره ـ از روستاهای عالمخیز بحرین طی قرنهای گذشته ـ نیز زیارتگاه شیعیان بحرین است
منبع: اسلام روز